Blokeatzeko torlojuak asko erabiltzen dira praktika klinikoan, batez ere medular barneko iltze luzeak finkatzeko.
Funtsean, blokeatzeko torlojuen funtzioak bi hauetan laburbil daitezke: lehena, murrizketarako, eta bigarrena, barne-finkapenaren egonkortasuna handitzeko.
Murrizketaren aldetik, blokeatzeko torlojuaren "blokeo" ekintza erabiltzen da barne-finkapenaren jatorrizko norabidea aldatzeko, nahi den murrizketa lortuz eta lerrokatzea zuzenduz. Testuinguru honetan, blokeatzeko torlojua "joan behar ez den" kokapenean kokatu behar da, hau da, barne-finkapena nahi ez den lekuan. Tibia eta femurra adibide gisa hartuta:
Tibiarako: Gida-haria sartu ondoren, tibia-ardatzaren atzeko kortexaren kontra kokatzen da, bizkarrezur-muineko kanalaren erdiko lerrotik desbideratuz. 'Desiragarria ez den' norabidean, zehazki metafisiaren atzeko alderdian, blokeatzeko torloju bat sartzen da haria bizkarrezur-muineko kanalean zehar aurrera gidatzeko.
Femurra: Beheko ilustrazioan, femur-iltze atzeranzko bat ageri da, hausturaren muturrak kanporantz angeluatuta dituela. Medular barneko iltzea medular kanalaren barnealderantz kokatzen da. Hori dela eta, blokeatzeko torloju bat sartzen da barneko aldean, medular barneko iltzearen posizioa aldatzeko.
Egonkortasuna hobetzeko, hasieran blokeatzeko torlojuak erabili ziren tibia-diafisiaren hausturen muturretan dauden haustura laburren egonkortasuna indartzeko. Barneko eta kanpoko aldeetako torlojuen blokeatze-ekintzaren bidez, beheko femur-kondile arteko eta suprakondileko haustura baten adibidean ilustratzen den bezala, haustura-muturren egonkortasuna indartu daiteke. Horrek barneko iltzearen eta urruneko hezur-zatiaren mugimendu oszilatzailea saihesten laguntzen du.
Era berean, tibia-hausturak medular barneko iltzeekin finkatzean, blokeatzeko torlojuak ere erabil daitezke hausturaren muturren egonkortasuna hobetzeko.
Argitaratze data: 2024ko otsailaren 2a
