Azken hamarkadetan, haustura humeral proximalen intzidentzia (PHF)% 28 baino gehiago handitu da eta tasa kirurgikoa% 10 baino gehiago handitu da 65 urte edo gehiagoko pazienteetan% 10 baino gehiago. Jakina, hezur-dentsitatea gutxitu eta erorketa kopurua handitzea arrisku faktore garrantzitsuak dira adineko biztanleria gero eta handiagoa izateko. Hainbat tratamendu kirurgikok desplazamendu edo ezegonkorra kudeatzeko erabilgarri dauden arren, ez dago adinekoen ikuspegi kirurgiko onenean adostasunik. Angeluen egonkortze-plakaren garapenak tratamendu aukera bat eman du PHFen tratamendu kirurgikorako, baina% 40 arte konplikazio tasa altua izan behar da kontuan. Gehien aipagarriena eranskapen kolapsoa torloju dislodioarekin eta buruko buruaren nekrosia (AVN) avascularra (AVN).
Hausturaren murrizketa anatomikoa, momentu humerala zaharberritzea eta torlojuaren larruazalpeko finkapen zehatzak murriztu ditzake horrelako konplikazioak. Torloju finkapena oso zaila da osteoporosiak eragindako humero proximalaren hezur arriskutsua dela eta. Arazo horri aurre egiteko, hezur-torlojuaren interfazea hezur-kalitate eskasa indartzea, polimetilmetakzilatoa (PMMA) torlojuaren puntaren inguruan hezur-zementua aplikatuz ikuspegi berria da inplantearen finkapen-indarra hobetzeko.
Egungo azterketak angelu-egonkortze-plakak eta torloju puntako gehigarrien gehikuntza duten phf-ren emaitza erradiografikoak ebaluatu eta aztertzea du helburu 60 urte baino gehiago dituzten pazienteetan.
ⅠMateriala eta metodoa
Guztira 49 gaixoek angelu egonkortutako xaflak eta zementu handitzea izan zituzten, doktoreentzako torlojuekin, eta 24 gaixo sartu ziren azterketan inklusio eta bazterketa irizpideetan oinarrituta.
24 PHFk Sukthankar eta Hertel-ek sartutako Hgls sailkapen sistema erabiliz sailkatu ziren CT preoperatiboen eskaneatzeak erabiliz. Erradiozoraldi preoperatiboak eta erradiografia arruntak izan ziren. Hausturaren murrizketa anatomiko egokia zela uste da buruko humeroaren tuberositatea berriro murriztu zenean eta 5 mm baino gutxiagoko hutsunea edo desplazamendua baino gutxiago erakutsi zuten. Gehigarriaren deformazioa 125 ° baino gutxiagoko humeralaren ardatzari dagokionez, eta Valgus deformitatea 145 ° baino gehiago izan zen.
Torloju nagusia penetrazioa torlojuaren punta humeralaren kortex medularraren mugan sartu zen. Bigarren mailako haustura desplazamendua 5 mm baino gehiagoko tuberositate murriztua desplazatu zen 5 mm baino gehiago eta / edo 15 ° baino gehiagoko aldaketak jarraipen-erradiografiaren gaineko helduleku-erradiografian.
Kirurgia guztiak delfektoralis ikuspegi garrantzitsu baten bidez egin ziren. Haustura murrizteko eta plaka kokatzea modu estandarrean egin ziren. Torloju-zementua areagotzeko teknika 0,5 ml zementu erabiltzen da torloju puntako handitzeagatik.
Immobilizazioa ostatuan egin zen, 3 astez sorbaldako beso pertsonalizatuan. Makiaren modulazioarekin mugimendu aktibo pasiboa eta laguntzailea 2 egunez hasi zen martxan, mugimendu sorta osoa lortzeko (ROM) lortzeko.
ⅡOndorioa.
Emaitzak: hogeita lau gaixo sartu ziren, 77,5 urte bitarteko mediana (62-96 urte bitartekoak). Hogeita bat emakumezkoak ziren eta hiru gizonezkoak ziren. 2 zatiko bost hausturak, 12 zatien hausturak eta 4 zatiketa zazpi hausturak kirurgikoki tratatu zituzten angelu-egonkortzeko plakak eta torloju zementu gehigarrien areagotzea. 24 haustura hiruko hiru hausturak humeroak ziren. Murrizketa anatomikoa 24 gaixoen 12etan lortu zen; 24 pazienteetako 15 pazientetan (% 62,5) 15% 62,5) lortu zen. Kirurgiaren ondorengo 3 hilabeteetan, 21 pazienteetatik 20 (% 95,2) hausturaren batasuna lortu zuten, berrikuspen goiztiarreko kirurgia behar zuten 3 gaixo izan ezik.
Gaixo batek bigarren mailako desplazamendu goiztiarra garatu zuen (buruko zati humeralaren atzeko biraketa) Kirurgia ondoren 7 aste. Berrikuspena ebakuntza egin eta 3 hilabete igaro ondoren sorbalda artroplastia batekin egin da. Torloju primarioa, zementu intraartikular txikien ihesa dela eta (artikulazioaren higadura handirik gabe) 3 pazientetan behatu zen (horietako 2 buruko haustura humeroak) jarraipen erradiografiko osteko operazioan. Torlojuaren barneratzea angeluaren egonkortzeko plakaren geruza batean antzeman zen 2 gaixoetan eta E geruzan beste batean (3. irudia). Geroagoko 3 gaixo horietatik 2 garatu zen nekrosia avascularra (AVN). Gaixoek berrikuspen kirurgia egin zuten AVNren garapenaren ondorioz (1., 2. taulak).
ⅢEztabaida.
Proximalaren haustura proximaletan (PHF) konplikazio ohikoena, nekrosi avascular (AVN) garatzeaz gain, torlojuaren dislodioa da, buruko zati humalaren ondorengo gehikuntzarekin. Azterketa honek aurkitu du zementuzko torloju handitzea% 95,2ko tasa bat sortu dela 3 hilabetetan,% 4,2ko bigarren mailako desplazamendu tasa,% 16,7ko AVN tasa eta% 16,7ko berrikuspen tasa. Zementua torlojuak areagotzea% 4,2ko bigarren mailako desplazamendu-tasa izan da, gehigarririk kolapsorik gabe. Gomendatzen dugu ahaleginak murrizketa anatomiko egokia lortzeko ahaleginak egitea, batez ere kortex humeral humeralaren phf-ko plaken finkapenean. Torloju aholku gehigarriko gehikuntza aplikatzen bada ere, porrotaren irizpide ezagunak kontuan hartu behar dira.
Ikerketa-puntakoen igoeraren% 16,7ko berrikuspen-tasa orokorrean, aurrez argitaratutako berrikuspen tasaren barruan dago, PHFetan, adineko biztanleriaren berrikuspen tasak% 13 eta% 28ra bitarteko berrikuspen tasak erakutsi baitituzte. Itxaron gabe. Hengg et al-ek zuzendutako azterketa multizatzaile prospektiboak, ausazkoak. ez zuen zementu torlojuaren handitzearen onura erakutsi. 1 urteko jarraipena egin duten 65 pazienteen artean, porrota mekanikoa gertatu da 9 pazienteetan eta 3 handitze taldean. AVN 2 pazientetan (% 10,3) eta 2 pazientetan (% 5,6) izan da hobetu gabeko taldean. Orokorrean, ez da desberdintasun nabarmenik izan bi taldeen arteko gertakari kaltegarriak eta emaitza klinikoak gertatzeko. Ikasketa horiek emaitza kliniko eta erradiologikoetan oinarritu diren arren, ez dute erradiografiak ebaluatu azterketa hau bezain xehetasunak. GUZTIRA, erradiologikoki hautemandako konplikazioak azterketa honetakoen antzekoak ziren. Ikerketa hauetako batek ez zuen inolako artikulazioen zementuzko ihesak jakinarazi, Hengg et al-ek egindako azterketa izan ezik. Azterketa honetan, torlojuaren barneratze primarioa bi aldiz ikusi zen C mailan eta behin e-mailan, ondorengo zementuzko ihesaren ondorengo gertakaririk gabe, garrantzirik klinikorik gabe. Kontraste materiala kontrol fluoroskopikoaren azpian injektatu zen, zementua areagotzea torloju bakoitzari aplikatu aurretik. Hala ere, besoa posizio desberdinetako ikuspegi erradiografiko desberdinak egin beharko lirateke eta kontu handiz ebaluatu behar dira zementuzko aplikazioaren aurretik torloju lehenak baztertzeko. Gainera, C mailan (torloju dibergenteen konfigurazioa) torlojuak indartzea saihestu behar da torloju barneratze nagusiak eta ondorengo zementu-ihesak izateko arrisku handiagoa dela eta. Zementuzko torlojuaren aholkularitza ez da gomendagarria buruko haustura humeroak dituzten pazienteetan haustura eredu honetan (2 gaixoetan behatu da).
Vi. Ondorioa.
PMMAren plaken tratamenduan PMMA zementua erabiliz, zementuzko torlojua handitzea areagotzeko teknika kirurgiko fidagarria da, inplantearen finkapena hezurrarekin finkatzea hobetzen duena, eta bigarren mailako desplazamendu tasa baxua% 4,2ko gaixo osteoporotikoetan. Lehendik dagoen literaturarekin alderatuta, nekrosi avascular (AVN) intzidentzia handiagoa izan da batez ere haustura eredu larrietan eta hori kontuan hartu behar da. Zementu aplikazioaren aurretik, zementuzko edozein isurketa kontuan hartu behar dira administrazio ertaineko kontrastearen bidez. Buruko haustura humeroetan zementuzko iheztatze-arriskua dela eta, ez dugu haustura honetan zementu torloju puntako handitzea gomendatzen.
Ordua: 2012ko abuztuaren 06a
