Azken hamarkadetan, humero proximalaren hausturen (HHP) intzidentzia % 28 baino gehiago handitu da, eta kirurgia-tasa % 10 baino gehiago handitu da 65 urte edo gehiagoko pazienteen artean. Jakina, hezur-dentsitatearen jaitsiera eta erorketa-kopuruaren igoera arrisku-faktore nagusiak dira adinekoen populazio gero eta handiagoan. Hainbat kirurgia-tratamendu dauden arren HH desplazatuak edo ezegonkorrak kudeatzeko, ez dago adostasunik adinekoentzako kirurgia-ikuspegi onenari buruz. Angelua egonkortzeko plaken garapenak tratamendu-aukera bat eskaini du HHpen kirurgia-tratamendurako, baina % 40ko konplikazio-tasa handia kontuan hartu behar da. Ohikoenak torlojuaren askapenarekin batera adukzio-kolapsoa eta humero-buruaren nekrosi abaskularra (NAA) dira.
Hausturaren murrizketa anatomikoak, humeroaren momentuaren berreskurapenak eta torlojuaren azalpeko finkapen zehatzak konplikazio horiek murriztu ditzakete. Torlojuen finkapena lortzea askotan zaila da, osteoporosiak eragindako humero proximalaren hezur-kalitate kaltetua dela eta. Arazo horri aurre egiteko, inplantearen finkapen-indarra hobetzeko ikuspegi berri bat da hezur-torloju interfazea indartzea, hezur-kalitate eskasa duena, polimetilmetakrilato (PMMA) hezur-zementua torlojuaren puntaren inguruan aplikatuz.
Oraingo ikerketaren helburua 60 urtetik gorako pazienteetan angeludun egonkortze-plakekin eta torloju-punta handitze gehigarriarekin tratatutako PHFen emaitza erradiografikoak ebaluatu eta aztertzea zen.
Ⅰ.Materiala eta metodoa
Guztira 49 pazienteri angelu egonkortutako plakak eta torlojuekin zementuzko gehikuntza gehigarria egin zitzaien PHFetarako, eta 24 paziente sartu ziren ikerketan inklusio eta bazterketa irizpideen arabera.
24 PHF guztiak Sukthankar eta Hertelek aurkeztutako HGLS sailkapen sistema erabiliz sailkatu ziren, ebakuntza aurreko CT eskanerrak erabiliz. Ebakuntza aurreko eta ebakuntza osteko erradiografia arruntak ebaluatu ziren. Hausturaren murrizketa anatomiko egokia lortutzat jo zen humeroaren buruaren tuberositatea berriro murriztu zenean eta 5 mm baino gutxiagoko hutsunea edo desplazamendua erakusten zuenean. Adukzio deformazioa humeroaren buruaren humeroaren diafisiarekiko 125° baino gutxiagoko inklinazio gisa definitu zen, eta balgo deformazioa 145° baino gehiagokoa bezala definitu zen.
Lehen mailako torlojuaren sartzea humeroaren buruaren bizkarrezur-muinaren ertzean torlojuaren puntak zeharkatzea bezala definitu zen. Bigarren mailako haustura-desplazamendua tuberositate murriztuaren 5 mm baino gehiagoko desplazamendua eta/edo buru-zatiaren inklinazio-angeluaren 15° baino gehiagoko aldaketa gisa definitu zen jarraipen-erradiografian ebakuntza barruko erradiografiarekin alderatuta.
Ebakuntza guztiak deltopektoral nagusiaren bidez egin ziren. Haustura murriztea eta plaka kokatzea modu estandarrean egin ziren. Torloju-zementuzko handitze teknikak 0,5 ml zementu erabili zuen torloju-puntaren handitzerako.
Ebakuntzaren ondoren, sorbaldako beso-esling pertsonalizatu batekin inmobilizazioa egin zen 3 astez. Minaren modulazioarekin hasierako mugimendu pasiboa eta lagundua hasi ziren ebakuntzaren ondorengo 2 egunetan, mugimendu-eremu osoa (ROM) lortzeko.
2.Ondorioa.
Emaitzak: Hogeita lau paziente sartu ziren, 77,5 urteko batez besteko adinarekin (tartea, 62-96 urte). Hogeita bat emakumezkoak ziren eta hiru gizonezkoak. Bost 2 zatiko haustura, 12 3 zatiko haustura eta zazpi 4 zatiko haustura kirurgikoki tratatu ziren, egonkortze-plaka angeludunak eta torloju-zementuzko gehikuntza gehigarria erabiliz. 24 hausturetatik hiru humeroaren buruaren hausturak ziren. 24 pazienteetatik 12tan lortu zen murrizketa anatomikoa; 24 pazienteetatik 15etan lortu zen kortex medialaren murrizketa osoa (% 62,5). Kirurgiaren ondorengo 3 hilabeteetan, 21 pazienteetatik 20k (% 95,2) hausturaren sendotzea lortu zuten, berrikuspen-kirurgia goiztiarra behar izan zuten 3 paziente izan ezik.
Paziente batek bigarren mailako desplazamendu goiztiarra garatu zuen (humeral buruaren zatiaren atzeko errotazioa) ebakuntzaren ondorengo 7 asteetan. Berrikuspena sorbalda osoko artroplastia alderantzikatu batekin egin zen ebakuntzaren ondorengo 3 hilabetetan. Torlojuaren sartze primarioa ikusi zen artikulazio barneko zementu-ihes txiki baten ondorioz (artikulazioaren higadura handirik gabe) 3 pazientetan (horietako 2k humeral buruaren hausturak zituzten) ebakuntza osteko jarraipen erradiografikoan. Torlojuaren sartze detektatu zen angelua egonkortzeko plakaren C geruzan 2 pazientetan eta E geruzan beste batean (3. irudia). 3 paziente horietatik 2k nekrosi abaskularra (NAA) garatu zuten ondoren. Pazienteek berrikuspen-kirurgia egin zuten NAA garatu zelako (1. eta 2. taulak).
III.Eztabaida.
Humeru proximalaren hausturetan (HHP) gertatzen den konplikazio ohikoena, nekrosi abaskularra (NAA) garatzeaz gain, torlojua askatzea da, eta ondoren humeru-buruaren zatiaren adukzio-kolapsoa. Ikerketa honek aurkitu zuen zementu-torloju bidezko handitzeak % 95,2ko batasun-tasa ekarri zuela 3 hilabetetan, % 4,2ko bigarren mailako desplazamendu-tasa, % 16,7ko NAA tasa eta % 16,7ko berrikuspen-tasa osoa. Torlojuen zementu bidezko handitzeak % 4,2ko bigarren mailako desplazamendu-tasa eragin zuen, adukzio-kolapsorik gabe, eta hori tasa txikiagoa da ohiko plaka angeludun finkapenarekin lortutako % 13,7-16 ingurukoarekin alderatuta. Gomendatzen dugu ahaleginak egitea murrizketa anatomiko egokia lortzeko, batez ere HHPen plaka angeludun finkapenean. Torloju-puntaren handitze gehigarria aplikatu arren, ezagunak diren akats-irizpide potentzialak kontuan hartu behar dira.
Ikerketa honetan torloju-punta handitzea erabiliz egindako % 16,7ko berrikuspen-tasa orokorra PHFetan egonkortze angeluar tradizionaleko plaken aurretik argitaratutako berrikuspen-tasen beheko tartean dago, adinekoen populazioan % 13tik % 28ra bitarteko berrikuspen-tasak erakutsi baitituzte. Itxaronaldirik ez. Hengg et al.-ek egindako prospektibo, ausazko eta kontrolatutako ikerketa multizentrikoak ez zuen erakutsi zementuzko torloju handitzearen onurarik. Urtebeteko jarraipena burutu zuten 65 pazienteen artean, 9 pazientetan gertatu zen akats mekanikoa eta handitze-taldean 3tan. NAV 2 pazientetan (% 10,3) eta 2 pazientetan (% 5,6) ikusi zen hobetu gabeko taldean. Oro har, ez zen desberdintasun esanguratsurik egon bi taldeen artean gertakari kaltegarrien eta emaitza klinikoen agerpenean. Ikerketa hauek emaitza kliniko eta erradiologikoetan zentratu ziren arren, ez zituzten erradiografiak ikerketa honek bezain xehetasun handiz ebaluatu. Oro har, erradiologikoki detektatutako konplikazioak ikerketa honetakoen antzekoak izan ziren. Ikerketa horietako batek ere ez du zementu-ihes intraartikularra jakinarazi, Hengg et al.-ek egindako ikerketa izan ezik, zeinak paziente batean gertaera kaltegarri hau ikusi baitzuen. Oraingo ikerketan, torlojuaren lehen mailako sartzea bi aldiz ikusi zen C mailan eta behin E mailan, eta ondoren zementu-ihes intraartikularra izan zen inolako garrantzi klinikorik gabe. Kontraste-materiala injektatu zen kontrol fluoroskopikopean zementu-gehikuntza torloju bakoitzari aplikatu aurretik. Hala ere, besoaren posizio desberdinetan ikuspegi erradiografiko desberdinak egin eta arreta handiagoz ebaluatu behar dira, zementua aplikatu aurretik torlojuaren lehen mailako sartzea baztertzeko. Gainera, torlojuen zementu-indartzea C mailan (torlojuen konfigurazio dibergentea) saihestu behar da, torloju nagusia sartzeko eta ondorengo zementu-ihesaren arrisku handiagoa dagoelako. Zementu-torlojuaren punta-gehikuntza ez da gomendatzen humeroaren buruaren hausturak dituzten pazienteetan, haustura-eredu honetan behatzen den isuri intraartikularraren potentzial handia dela eta (2 pazientetan behatua).
VI. Ondorioa.
PMMA zementua erabiliz angelu-egonkortutako plakekin PHFak tratatzean, zementuzko torloju-puntaren handitzea teknika kirurgiko fidagarria da, inplantea hezurrera finkatzea hobetzen duena, eta ondorioz, bigarren mailako desplazamendu-tasa baxua da, % 4,2koa, osteoporosia duten pazienteetan. Literaturarekin alderatuta, nekrosi abaskularren (AVN) intzidentzia handiagoa ikusi da batez ere haustura-eredu larrietan, eta hori kontuan hartu behar da. Zementua aplikatu aurretik, artikulazio barneko zementu-ihes oro arretaz baztertu behar da kontraste-euskarria emanez. Humeral-buruaren hausturetan artikulazio barneko zementu-ihesaren arrisku handia dagoenez, ez dugu gomendatzen zementuzko torloju-puntaren handitzea haustura honetan.
Argitaratze data: 2024ko abuztuak 6
