Paziente kirurgikoen eta ebakuntza-gunearen akatsak larriak dira eta prebenitu daitezke. Osasun Erakundeen Akreditazio Batzorde Mistoaren arabera, errore horiek ortopedia/pediatriako ebakuntzen % 41ean egin daitezke. Bizkarrezurreko ebakuntzan, ebakuntza-gunearen errorea gertatzen da orno-segmentu bat edo lateralizazioa okerra denean. Pazientearen sintomak eta patologia konpontzen ez direnean, segmentu-erroreek arazo mediko berriak sor ditzakete, hala nola diskoaren endekapen bizkortua edo bizkarrezurreko ezegonkortasuna, bestela asintomatikoak edo normalak diren segmentuetan.
Bizkarrezurreko kirurgian segmentu-erroreekin lotutako arazo legalak ere badaude, eta publikoak, gobernu-agentziek, ospitaleek eta kirurgialarien elkarteek zero tolerantzia dute akats horiekiko. Bizkarrezurreko kirurgia asko, hala nola diskektomia, fusioa, laminektomia-deskonpresioa eta kifoplastia, atzeko ikuspegia erabiliz egiten dira, eta kokapen egokia garrantzitsua da. Gaur egungo irudi-teknologia izan arren, segmentu-erroreak oraindik ere gertatzen dira, literaturan % 0,032tik % 15era bitarteko intzidentzia-tasekin. Ez dago ondoriorik zein lokalizazio-metodo den zehatzena.
AEBko Mount Sinai Medikuntza Eskolako Ortopedia Kirurgia Saileko ikertzaileek online galdetegi bat egin zuten, eta bertan iradoki zuten bizkarrezurreko kirurgialari gehienek lokalizazio metodo gutxi batzuk baino ez dituztela erabiltzen, eta erroreen ohiko arrazoiak argitzea eraginkorra izan daitekeela segmentu-errore kirurgikoak murrizteko, Spine J aldizkarian 2014ko maiatzean argitaratutako artikulu batean. Ikerketa posta elektronikoz bidalitako galdetegi bat erabiliz egin zen. Ikerketa Ipar Amerikako Bizkarrezurreko Elkarteko kideei (kirurgialari ortopedikoak eta neurokirurgialariak barne) bidalitako galdetegi baterako posta elektronikoz bidalitako esteka bat erabiliz egin zen. Galdetegia behin bakarrik bidali zen, Ipar Amerikako Bizkarrezurreko Elkarteak gomendatzen zuen bezala. Guztira 2338 medikuk jaso zuten, 532k ireki zuten esteka, eta 173k (% 7,4ko erantzun-tasa) bete zuten galdetegia. Bete zutenen % 72 kirurgialari ortopedikoak ziren, % 28 neurokirurgialariak eta % 73 prestakuntzan zeuden bizkarrezurreko medikuak.
Galdetegiak guztira 8 galdera zituen (1. irudia), lokalizazio-metodo ohikoenak (bai mugarri anatomikoak bai irudien bidezko lokalizazioa), kirurgia-errore segmentalen intzidentzia eta lokalizazio-metodoen eta errore segmentalen arteko lotura jorratzen zituztenak. Galdetegia ez zen proba pilotu edo balioztatu. Galdetegiak erantzun anitzeko aukera ematen du.
1. irudia Galdetegiko zortzi galdera. Emaitzek erakutsi zuten fluoroskopia intraoperatiboa izan zela toraxeko eta bizkarrezurraren atzeko kirurgian lokalizazio-metodo erabiliena (% 89 eta % 86, hurrenez hurren), eta ondoren erradiografiak (% 54 eta % 58, hurrenez hurren). 76 medikuk bi metodoen konbinazioa erabiltzea aukeratu zuten lokalizaziorako. Apofisi espinosoak eta dagokien pedikuluak izan ziren toraxeko eta bizkarrezurraren kirurgian gehien erabili ziren mugarri anatomikoak (% 67 eta % 59), eta ondoren apofisi espinosoak (% 49 eta % 52) (2. irudia). Medikuen % 68k onartu zuten segmentu-lokalizazio akatsak egin zituztela beren praktikan, eta horietako batzuk intraoperatiboan zuzendu zirela (3. irudia).
2. irudia. Erabilitako irudigintza eta mugarri anatomikoen lokalizazio metodoak.
3. irudia. Medikuak eta ebakuntza barruko segmentu kirurgikoen akatsak zuzentzea.
Lokalizazio-erroreei dagokienez, mediku horien % 56k erradiografia preoperatiboak erabili zituzten eta % 44k fluoroskopia intraoperatiboa. Kokapen preoperatiboaren erroreen ohiko arrazoiak hauek izan ziren: erreferentzia-puntu ezagun bat bistaratzeko ezintasuna (adibidez, bizkarrezurra sakrala ez zen MRIan sartu), aldaera anatomikoak (orno lunbal desplazatuak edo 13 erroko saihetsak) eta pazientearen egoera fisikoaren ondoriozko segmentu-anbiguotasunak (X izpien bistaratze ez-optimoa). Kokapen intraoperatiboaren erroreen kausa ohikoenen artean daude fluoroskopistarekin komunikazio desegokia, kokatu ondoren berriro kokatzearen porrota (kokapen-orratzaren mugimendua fluoroskopiaren ondoren) eta kokapenean zehar erreferentzia-puntu okerrak (saihetsetatik 3/4 lunbalak behera) (4. irudia).
4. irudia. Lokalizazio-errore preoperatibo eta intraoperatiboen arrazoiak.
Goiko emaitzek erakusten dute lokalizazio-metodo asko dauden arren, kirurgialari gehienek gutxi batzuk baino ez dituztela erabiltzen. Segmentu-errore kirurgikoak arraroak diren arren, idealena litzateke ez egotea. Ez dago errore horiek ezabatzeko modu estandarrik; hala ere, kokapena egiteko denbora hartzeak eta kokapen-erroreen ohiko arrazoiak identifikatzeak bizkarrezur torakolunbarrean segmentu-errore kirurgikoen intzidentzia murrizten lagun dezake.
Argitaratze data: 2024ko uztailak 24
