Zatiketa arin edo batere gabeko haustura transbertsoa: metakarpoko hezurraren (lepoa edo diafisia) haustura baten kasuan, eskuzko trakzio bidez berrezarri. Falange proximala gehienez tolesten da metakarpoko burua agerian uzteko. 0,5-1 cm-ko ebaki transbertsal bat egiten da eta luzetarako uzkurtzen da erdiko lerroan. Fluoroskopioaren gidaritzapean, 1,0 mm-ko gida-haria sartu genuen eskumuturraren ardatz longitudinalean. Gida-hariaren punta kamutsatu zen kortexean sartzea saihesteko eta bizkarrezur-muineko kanalean irristatzea errazteko. Gida-hariaren posizioa fluoroskopikoki zehaztu ondoren, hezur subkondralaren plaka zulatu zen zulagailu-punta huts bat erabiliz soilik. Torlojuaren luzera egokia kalkulatu zen ebakuntza aurreko irudietatik. Metakarpoko haustura gehienetan, bosgarren metakarpoko haustura izan ezik, 3,0 mm-ko diametroko torlojua erabiltzen dugu. AutoFIX bururik gabeko torloju hutsak erabili genituen (little Bone Innovations, Morrisville, PA). 3,0 mm-ko torloju baten gehienezko luzera erabilgarria 40 mm da. Metakarpoko hezurraren batez besteko luzera baino laburragoa da hau (6,0 cm inguru), baina nahikoa luzea muinean hariak sartzeko eta torlojua ondo finkatzeko. Bosgarren metakarpoko muineko barrunbearen diametroa normalean handia da, eta hemen 4,0 mm-ko torloju bat erabili genuen, gehienez 50 mm-ko diametroarekin. Prozeduraren amaieran, ziurtatzen dugu kaudal haria kartilago-lerroaren azpian guztiz lurperatuta dagoela. Alderantziz, garrantzitsua da protesia gehiegi sakon ez ezartzea, batez ere lepoko hausturen kasuan.
14. irudia A-n, lepoko haustura tipikoa ez dago zatituta eta buruak sakonera minimoa behar du, B kortexa konprimituta egongo baita.
Falange proximalaren zeharkako haustura baten ebakuntza-metodoa antzekoa izan zen (15. irudia). 0,5 cm-ko zeharkako ebaki bat egin genuen falange proximalaren buruan, artikulazio interfalangeiko proximala gehienez tolestuz. Tendoiak bereizi eta luzetara uzkurtu ziren falange proximalaren burua agerian uzteko. Falange proximalaren haustura gehienetan, 2,5 mm-ko torloju bat erabiltzen dugu, baina falange handiagoetarako 3,0 mm-ko torloju bat erabiltzen dugu. Gaur egun erabiltzen den 2,5 mm-ko CHS-aren gehienezko luzera 30 mm-koa da. Kontuz ibili behar dugu torlojuak gehiegi ez estutzeko. Torlojuak autozulatzaileak eta autohariztatzaileak direnez, falangearen oinarria erresistentzia minimoarekin zeharka dezakete. Antzeko teknika erabili zen erdiko falangeen hausturetarako, ebakia erdiko falangeen buruan hasita, torlojuak atzeranzko kokapena ahalbidetzeko.
15. irudia. Falange transbertsal baten ikuspegi intraoperatiboa. AA 1 mm-ko gida-haria falange proximalaren ardatz longitudinalean zeharreko ebaki txiki batetik jarri zen. B Gida-haria birposizionamendua eta errotazioak zuzentzeko doikuntza finak ahalbidetzeko jarri zen. CA 2,5 mm-ko CHS bat sartu eta buruan lurperatu da. Falangeen forma berezia dela eta, konpresioak metakarpoko kortexa bereiztea eragin dezake. (8. irudiko paziente bera)
Haustura konminutiboak: CHS sartzean euskarririk gabeko konpresioak metakarpoen eta falangeen laburdura eragin dezake (16. irudia). Beraz, CHS erabiltzea printzipioz debekatuta dagoen arren kasu horietan, aurkitzen ditugun bi egoera ohikoenei irtenbide bat aurkitu diegu.
16. IRUDIA AC Haustura ez badago kortexean euskarrituta, torlojuak estutzeak haustura kolapsatzea eragingo du, murrizketa osoa izan arren.D Egileen serieko adibide tipikoak, laburdura maximoaren (5 mm) kasuei dagozkienak. Lerro gorria metakarpoko lerroari dagokio.
Submetakarpiano hausturetarako, euskarriaren kontzeptu arkitektonikoan oinarritutako teknika aldatu bat erabiltzen dugu (hau da, marko bat eusteko edo indartzeko erabiltzen diren elementu estrukturalak, konpresio longitudinalari aurre eginez eta, horrela, eutsiz). Bi torlojurekin Y forma bat osatuz, metakarpianoaren burua ez da erortzen; Y formako euskarria izena jarri diogu horri. Aurreko metodoan bezala, punta kamutseko 1,0 mm-ko gida-hari longitudinal bat sartzen da. Metakarpianoaren luzera zuzena mantenduz, beste gida-hari bat sartzen da, baina lehenengo gida-hariarekiko angelu batean, horrela egitura triangeluar bat osatuz. Bi gida-hariak zabaldu ziren bizkar-muina zabaltzeko atze-zulo gidatu bat erabiliz. Torloju axial eta zeiharretarako, normalean 3,0 mm-ko eta 2,5 mm-ko diametroko torlojuak erabiltzen ditugu, hurrenez hurren. Torloju axiala sartzen da lehenik hari kaudala kartilagoarekin mailan egon arte. Ondoren, luzera egokiko torloju desplazatu bat sartzen da. Muin-hezurraren kanalean bi torloju sartzeko behar adina leku ez dagoenez, zeiharkako torlojuen luzera arretaz kalkulatu behar da, eta torloju axialak metakarpoko buruan behar bezala sartuta daudenean bakarrik lotu behar zaizkie torloju axialei, torlojuak irten gabe egonkortasun egokia bermatzeko. Ondoren, lehenengo torlojua aurrera eramaten da guztiz lurperatu arte. Horrela, metakarpoaren ardatzeko laburdura eta burua kolapsatzea saihesten da, eta hori zeiharkako torlojuekin saihestu daiteke. Maiz egiten ditugu azterketa fluoroskopikoak, kolapsoa gerta ez dadin eta torlojuak muin-hezurraren kanalean elkarri lotuta daudela ziurtatzeko (17. irudia).
17. irudia AC Y euskarriaren teknologia
Falange proximalaren oinarrian dagoen kortex dortsala zatitzean, metodo aldatu bat asmatu genuen; ardatz-euskarria izena jarri genion, torlojuak falangearen barruan habe gisa jokatzen duelako. Falange proximala berrezarri ondoren, ardatz-gidari-haria medular kanalean sartu zen ahalik eta dortsalkien. Ondoren, falangearen luzera osoa baino zertxobait laburragoa den CHS bat (2,5 edo 3,0 mm) sartzen da, bere aurreko muturra falangearen oinarrian dagoen plaka subkondralarekin bat egin arte. Puntu horretan, torlojuaren hari kaudal-sistema medular kanalean blokeatzen da, barne-euskarri gisa jardunez eta falangearen oinarria euskarrituz. Hainbat azterketa fluoroskopiko behar dira artikulazioa sartzea saihesteko (18. irudia). Haustura-ereduaren arabera, beste torloju batzuk edo barne-finkapen gailuen konbinazioak beharrezkoak izan daitezke (19. irudia).
19. irudia: Zapalkuntza-lesioak dituzten pazienteen finkapen-metodo desberdinak. Eraztun-hatzaren submetakarpo-haustura konminutu larria, erdiko hatzaren oinarriaren luxazio konposatuarekin (haustura konminutuaren eremura seinalatzen duen gezi horia).B Erakusle-hatzaren 3,0 mm-ko CHS estandarra erabili zen, erdiko hatzaren 3,0 mm-ko parazentesia, eraztun-hatzaren y euskarria (eta akatsaren txertaketa fase bakarrean) eta hatz txikiaren 4,0 mm-ko CHS.F Ehun bigunak estaltzeko, hegal libreak erabili ziren.C 4 hilabeteko erradiografiak. Hatz txikiaren metakarpo-hezurra sendatu zen. Hezur-zuku batzuk sortu ziren beste nonbait, bigarren mailako hausturaren sendatzea adieraziz.D Istripuaren urtebetera, hegala kendu zen; asintomatikoa izan arren, torloju bat kendu zen eraztun-hatzaren metakarpotik, artikulazio barneko penetrazio baten susmoa zelako. Azken bisitan emaitza onak (≥240° TAM) lortu ziren hatz bakoitzean. Erdiko hatzaren metakarpofalangeal artikulazioaren aldaketak nabariak ziren 18 hilabetetan.
20. irudia A Hatz erakuslearen haustura, artikulazio barneko luzapenarekin (geziekin erakusten dena), haustura sinpleago bihurtu zena B artikulazio-hausturaren behin-behineko finkapenaren bidez K-haria erabiliz.C Horrek oinarri egonkor bat sortu zuen, eta bertan luzetarako torloju euskarri bat sartu zen.D Finkapenaren ondoren, egitura egonkorra zela epaitu zen, berehalako mugimendu aktiboa ahalbidetuz.E,F Mugimendu-eremua 3 astetan (oinarrizko torlojuen sarrera-puntuak markatzen dituzten geziak)
21. irudia. A pazientearen atzeko ortostatiko eta B alboko erradiografiak. Pazientearen hiru zeharkako hausturak (gezietan) 2,5 mm-ko torloju kanulatuekin tratatu ziren. Ez zen aldaketa esanguratsurik nabaritu falangeen arteko artikulazioetan 2 urte igaro ondoren.
Argitaratze data: 2024ko irailaren 18a
